Warhammer Sesje

Master of Onion

Altdorf. Po tych paru latach nie zmienił się ani trochę. Ciągle tłok na ulicach, ciągle śmierdzi rynsztokami. Bardzo duża odmiana po miesiącach spędzonych na szlaku. Czasem stwierdzam, że wolę stęchliznę grobowców, aniżeli zapach tego miasta. W każdym bądź razie wróciłem do Altdorfu. Ba! Dostałem nawet pieniądzę od armii Imperium, za wykonanie zadania. Ba! Dostałem nawet premię za napisanie raportu. Cóż za ironia losu. Dlaczego powróciłem tutaj? Chciałem zobaczyć ten dom, który został mi dany w spadku po owym krasnoludzkim wojowniku Kroulu. Chciałem również zaciągnąć porad u Lorda Stormbauma. Nikłe to cele jak na 3 miesiące wędrówki, jednak aktualnie w mojej małej dziczy nie było dla mnie zajęć.

Do rzeczy... dom Kroula, jak się okazało, to tak naprawdę 4 mieszkania. 4 mieszkania... aż nadto dla kogoś kto przez ostatnie miesiące mieszkał w jedno izbowej chacie. Dlatego też, jedno mieszkanie oddałem Johannowi, zaś jedno Alicji. Mam nadzieje, że jakoś przyzwyczai się do życia w mieście. I że będzie chciała tu zamieszkać. Nie mogę jej ciągle narażać na niebezpieczeństwo... Chociaż patrząc na to z drugiej strony Altdorf potrafi być bardziej niebezpieczny niż zadupia Starego Świata. I wkrótce mieliśmy się o tym przekonać...

Zanim jednak do tego doszło byliśmy świadkami koronacji nowego Imperatora. Poprzedni umarł ze starości, władzę objął jego syn Manfred Silny. Z tego co dało się wyczytać w lokalnym szmatławcu, Manfred jest bardzo wierzącym Sigmaritą. Może chociaż on zainteresuje się problemami dalekich prowincji Imperium. Albo chociaż naleje oleju do głowy niektórym kapitanom wojsk Imperium... Sama koronacja wyglądała ładnie, jednakże i obfitowała w niespodzianki. Manfred zszedł z wytyczonej ścieżki swojej podróży i stanął przed prostym ludem obiecując im bezpieczeństwo i dobrobyt. Słowa może i oklepane, ale żebyście widzieli miny tych szlachciców, którzy byli totalnie zaskoczeni zachowaniem Imperatora. Widok warty zapamiętania.

Koronacja i pochód doprowadziły również do jednej rzeczy - wreszcie spotkałem Firiel i Fariel (do dziś nie pamiętam, które jak się nazywa) - naszych wspaniałych elfich zwiadowców i strzelców. Dzięki temu odnowiłem sobie z nimi kontakt, co miało zaowocować już niedługo. Innym skutkiem pochodu, dużo mniej przyjemnym, na szczęście nie dla mnie, była seria włamań i kradzieży do szlacheckich posiadłości. Zniknęły rzeczy o wartości sentymentalnej - pamiątki rodowe, dzienniki szlacheckie... Dotknęło to także naszego znajomego lorda - Storbauma. Wszystko wskazywało na to, że ktoś chce wykorzystać przedmioty w celu szantażowania szlachty... Kolejne godziny miały przynieść rozwiązanie, gdyż nasza grupa także wplątała się w intrygę - Lord Storbaum wynajął nas byśmy odnaleźli jego zgubę - rubin przekazywany w jego rodzinie z pokolenia na pokolenie...